Μια μικρή Ιστορία από το ξεκίνημα του Ζήση

Μια μικρή Ιστορία από το ξεκίνημα

       Κάποτε πριν από χρόνια βρέθηκα στο γραφείο ενός πολύ πετυχημένου ανθρώπου. Από το μεγάλο μου άγχος είχα φτάσει εκεί τρία τέταρτα νωρίτερα. Όσες βόλτες και να έκανα απ' έξω η ώρα δεν έλεγε να περάσει. Πήρα λοιπόν το θάρρος να χτυπήσω το κουδούνι του υπογείου στο Κολωνάκι. Η καρδιά μου έτρεμε. Θα συναντούσα το πιο πετυχημένο άτομο στο Δικτυακό Μάρκετινγκ εκείνη την περίοδο (1999 - 2001). Τον είχα δει τυχαία σε κάποιο σεμινάριο, αλλά και στον πρώτο μου ετήσιο χορό, να παίρνει ετήσιο μπόνους. Ξαφνικά η σκέψεις μου διακόπτονται από μια συμπαθέστατη κυρία η οποία μου ανοίγει την πόρτα και μου λέει: «Περάστε παρακαλώ, μπορείτε να περιμένετε εδώ και σε λίγο ο Μπάμπης θα είναι μαζί σας.» 

        Aισθανόμουν σαν ένα μικρό παιδί, σε παιδότοπο. Παρατηρούσα τα πάντα. Απέναντί μου μια βιβλιοθήκη, με πολλά ράφια. Προϊόντα της τότε Collection, διάφορες φωτογραφίες από ταξίδια και κάποια βιβλία. Ένα από τα βιβλία είχε απέξω σαν εξώφυλλο μια φωτογραφία ενός απίθανου τύπου να δείχνει προς το μέρος μου με το δείκτη του, και από πάνω ο τίτλος να λέει : «Ξυπνήστε το γίγαντα μέσα σας» . Ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, αλλά αμέσως μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να το πιάσω στα χέρια μου και να το ξεφυλλίσω στα λίγα λεπτά που έμεναν μέχρι την συνάντησή μου με τον Μπάμπη. Αφού ρώτησα την εξυπηρετική δεσποινίδα αν θα μπορούσα να το πάρω στα χέρια μου λίγα λεπτά αργότερα είχα βυθιστεί μέσα στον τεράστιο δερμάτινο καναπέ μου, και χαλαρώνοντας άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο. 

        Δεν μπορώ να σας πω ότι θυμάμαι πολλά από αυτά που διάβασα. Όμως μέσα σε αυτό το ξεφύλλισμα βρήκα πράγματα που μου άρεσαν, στιγμιότυπα που με ενέπνεαν σε τέτοιο βαθμό που παρακαλούσα να καθυστερήσει λίγο ακόμα το ραντεβού μου. Βυθισμένος στις σελίδες του λοιπόν, κάποια στιγμή ακούω: « Ζήσηηηηςςς;;;» Και εκεί κατάλαβα ότι ο χρόνος της ανάγνωσής μου είχε τελειώσει. Στη συνέχεια αφοσιώθηκα στην συνάντηση που εντελώς τυχαία είχε κανονιστεί, αλλά για μένα παρέμενε μια τεράστια ευκαιρία. 

Σήμερα 13 χρόνια μετά από εκείνο το μεσημέρι, το βιβλίο αυτό δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Υπήρχε μεταφρασμένο σε άριστα Ελληνικά, από έναν εκδοτικό οίκο (μου διαφεύγει το όνομα) ο οποίος καταστράφηκε το 2004-2005. Λίγα χρόνια μετά το βρήκα πάλι στην Ελλάδα, αλλά είχε αποκτήσει μορφή παραμυθιού από άλλο εκδοτικό οίκο. 

Θα ήθελα πολύ να σας κάνω δώρο ένα απόσπασμα από αυτό το βιβλίο, που πιστεύω ότι θα σας βοηθήσει. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε πολύ εύκολα με μια σχετική έρευνα στο διαδίκτυο. 

Με απεριόριστο σεβασμό στον δικό σας αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.  

«Ένας άνθρωπος που υποφέρει πριν να είναι ανάγκη, 

υποφέρει περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται.»

          Σενέκα

Τι είναι αυτό που σε κρατάει από το να πλησιάσεις αυτό τον άντρα ή τη γυναίκα των ονείρων σου; Τι είναι αυτό που σε κρατάει από το να αρχίσεις αυτή την καινούρια δουλειά που σχεδίαζες τόσα χρόνια; Γιατί αναβάλεις συνεχώς να αρχίσεις δίαιτα; Γιατί δεν τελειώνεις την εργασία σου; Τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύτηκες;

Η απάντηση είναι απλή: αν και ξέρεις ότι όλα αυτά θα ήταν για το καλό σου – κι ότι θα φέρουν ευτυχία στη ζωή σου – δεν κάνεις τίποτε, γιατί αυτή τη στιγμή πιστεύεις ότι θα υποφέρεις πιο πολύ προσπαθώντας, παρά μένοντας εκεί που είσαι. Κι αν πλησιάσεις αυτόν που θέλεις και σε αρνηθεί; Αν αρχίσεις την καινούρια δουλειά και χάσεις χρήματα; Αν χάσεις τη σιγουριά που έχεις στην τωρινή σου δουλειά; Αν αρχίσεις δίαιτα, υποφέρεις τα πάνδεινα και έπειτα ξαναπάρεις πάλι όλα τα κιλά που έχασες; Γιατί λοιπόν να προσπαθήσεις;

Για τους περισσότερους ανθρώπους ο φόβος να χάσουν είναι πολύ μεγαλύτερος από την επιθυμία να κερδίσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι κοπιάζουν για να κρατήσουν αυτό που έχουν, παρά διακινδυνεύουν για να κερδίσουν αυτό που πραγματικά θέλουν. 

«Το μυστικό της επιτυχίας είναι να μάθεις εσύ 

χειρίζεσαι τον πόνο και την ηδονή,

Αν το κάνεις αυτό, τότε ελέγχεις εσύ τη ζωή σου.

Αν δεν το κάνεις, σε ελέγχει εκείνη.»

Άντονι Ρόμπινς 

Μία από τις σπουδαιότερες αποφάσεις που μπορείς να πάρεις για να διασφαλίσεις μία μακροπρόθεσμη ευτυχία, είναι να αποφασίσεις να μεταχειριστείς ό,τι σου δίνει η ζωή αυτή τη στιγμή. Κακά τα ψέματα, μπορείς να πετύχεις τα πάντα εάν: 1) Αποφασίσεις καθαρά τι είναι αυτό που θέλεις να πετύχεις πάση θυσία. 2) Είσαι αποφασισμένος να δράσεις δυναμικά. 3) Δεις τι σε εξυπηρετεί και τι όχι και 4) Εξακολουθείς να προσπαθείς αυτό που ξεκίνησες να πετύχεις μεταχειριζόμενος ό,τι σου δίνει η ζωή πηγαίνοντας.

Όποιος έχει πετύχει εντυπωσιακά, έχει ακολουθήσει αυτά τα 4 βήματα και τη «Συνταγή Τελειωτικής Επιτυχίας». Μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες περί «Τελειωτικής Επιτυχίας» είναι ο κ. Σοιτσίρο Χόντα, ιδρυτής της μεγάλης εταιρίας που φέρει το όνομά του. 

Όπως όλες οι εταιρείες, ανεξαρτήτως μεγέθους, έτσι και η εταιρεία Χόντα, ξεκίνησε με μίαν απόφαση και μία τεράστια επιθυμία για αποτελέσματα.

Το 1938 κι ενώ σπούδαζε ακόμα, ο κ. Χόντα μάζεψε ό,τι είχε και δεν είχε και τα επένδυσε σε ένα μικρό εργαστήριο,  όπου προσπάθησε να φτιάξει και καλυτερεύσει ένα πιστόνι δικής του εφεύρεσης. Ήθελε να το πουλήσει στην Τογιότα, γι’ αυτό δούλευε μέρα νύχτα, βουτηγμένος στα λάδια ως τους αγκώνες και κοιμόταν εκεί, στο εργαστήριο του, πιστεύοντας ακράδαντα ότι θα είχε ένα τέλειο αποτέλεσμα. Έβαλε ενέχυρα, ακόμα και τα κοσμήματα της γυναίκας του, για να μην κλείσει το εργαστήριο. Όταν όμως τα τελειοποίησε και τα παρουσίασε στην Τογιότα, του είπαν ότι τα πιστόνια του δεν ήταν του ύψους της Τογιότα. Τον ξαναέστειλαν να συνεχίσει τις σπουδές του για άλλα δύο χρόνια, όπου δέχθηκε τις ειρωνείες των δασκάλων και των συμφοιτητών του, που το έλεγαν πόσο ανόητα ήταν τα σχέδια του. 

Εκείνος όμως, αντί να το βάλει κάτω, εξακολούθησε να πιστεύει στο σκοπό του. Τελικά, μετά από άλλα δύο χρόνια, η Τογιότα του έδωσε το συμβόλαιο που ονειρευόταν. Η πίστη του και το πάθος του βγήκαν σε καλό, γιατί ήξερε τι ήθελε, έδρασε, πρόσεξε τι πήγαινε καλά και τι όχι κι άλλαζε συνεχώς τις προσπάθειες του, ώσπου να πετύχει αυτό που ήθελε. Τότε όμως δημιουργήθηκε ένα νέο πρόβλημα. 

Η Ιαπωνική κυβέρνηση ετοιμαζόταν για πόλεμο και αρνήθηκε να του δώσει το τσιμέντο που χρειαζόταν για να χτίσει το εργοστάσιο του. Νομίζετε πως τα παράτησε τότε; Όχι. Συγκεντρώθηκε στο να λέει πόσο άδικο ήταν; Ότι το όνειρό του είχε πεθάνει; Ούτε κατά διάνοια! Αποφάσισε και πάλι να μεταχειριστεί την εμπειρία αυτή και να ακολουθήσει άλλη στρατηγική. Αυτός και οι συνεργάτες του εφυήραν μια νέα μέθοδο με την οποία έφτιαχναν όσο τσιμέντο χρειάζονταν, κι έτσι έχτισαν το εργοστάσιο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε δύο φορές και καταστράφηκαν τα πιο σημαντικά του μηχανήματα. Πως νομίζετε ότι αντέδρασε ο κ. Χόντα; Μαζί με την ομάδα του, μάζεψε όλα τα δοχεία βενζίνης που είχαν πετάξει οι Αμερικανοί με τα αεροπλάνα τους. Τα ονόμασε «δώρα του Προέδρου Τρούμαν», γιατί αυτά του έδωσαν τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν για να ξαναφτιάξει το εργοστάσιο του, υλικά που δεν υπήρχαν τότε στην Ιαπωνία. Τελικά, αφού νίκησε όλες τις καταστροφές, ήρθε κι ένας σεισμός και του ισοπέδωσε το εργοστάσιο. Τότε ο Χόντα αποφάσισε να πουλήσει την πατέντα του για πιστόνια στην Τογιότα. 

Να λοιπόν ένας άνθρωπος που πήρε δυνατές αποφάσεις να πετύχει. Είχε πάθος και πίστη σε αυτό που έκανε. Έδρασε δυναμικά. Είχε εξαιρετική στρατηγική.  Άλλαζε συνεχώς τον τρόπο δράσης και όμως ακόμη δεν είχε πετύχει αυτό που ήθελε. Αποφάσισε να επιμείνει.

Μετά τον πόλεμο, η Ιαπωνία πέρασε τρομερή κρίση έλλειψης βενζίνης. Ο κ. Χόντα δε μπορούσε να μεταχειριστεί ούτε το αυτοκίνητό του για να πάει να φέρει τροφή για την οικογένειά του. Τελικά, απελπισμένος έβαλε στο ποδήλατό του ένα μικρό μοτέρ. Ώσπου να το καταλάβει, όλοι οι γείτονες του τον παρακαλούσαν να βάλει μοτεράκια και στα δικά τους ποδήλατα. Τα έφτιαξε όλα και στο τέλος του τελείωσαν τα μοτέρ. Αποφάσισε τότε να φτιάξει ένα εργοστάσιο που θα έφτιαχνε μοτέρ για τη νέα του εφεύρεση. Αλλά δυστυχώς δεν είχε χρήματα.

Όπως και πριν, αποφάσισε να βρει κάποιο τρόπο. Έγραψε σε 18.000 καταστηματάρχες ποδηλάτων, σε καθέναν προσωπικά, ένα γράμμα. Τους έλεγε πως θα μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν την Ιαπωνία με το μέσο κίνησης που θα τους έδινε ο Χόντα και έπεισε τους 5.000 να του δώσουν τα χρήματα που χρειαζόταν. Και πάλι όμως το μοτο-ποδήλατο του πουλιόταν μόνο στους ένθερμους θαυμαστές, γιατί ήταν πολύ ογκώδες. Έκανε λοιπόν μία τελική αλλαγή κι έφτιαξε ένα πολύ ελαφρύτερο μοτο-ποδήλατο. Το ονόμασε «το σούπερ ζωάκι» και έγινε μέσα σε μία νύχτα η επιτυχία της χρονιάς, κερδίζοντας έτσι και το βραβείο του Αυτοκράτορα. Αργότερα άρχισε να εξάγει τα μοτοποδήλατά του στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και, αργότερα στο ’70, ακολούθησαν και τα αυτοκίνητά του, που έγιναν πολύ δημοφιλή.

Σήμερα, η εταιρεία Χόντα έχει πάνω από 100.000 υπαλλήλους και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες κατασκευής αυτοκινήτων, έχοντας ξεπεράσει όλες τις πωλήσεις στις ΗΠΑ, πλην της Τογιότα. Πέτυχε, διότι ένας άντρας κατάλαβε τη δύναμη της «αφοσιωμένης απόφασης», έδρασε σύμφωνα με αυτήν, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, σε συνεχόμενη βάση.